Over ons

Op 1 mei 2015 bestond de Okkernoot 40 jaar

Een 40 jarig jubileum, ook voor mij. Op 1 mei 1975 ben ik namelijk in dienst gekomen van de Okkernoot gekomen dat toen nog GVT de Zwaan heette. Een gelegenheid voor een terugblik.

Gezinsvervangend tehuizen (GVT) zoals De Zwaan er ook een was, werden in de jaren ’70 massaal gesticht. Het was een reactie van veelal ouders tegen de grote instituten. Zij zochten een woonplek voor hun kind die gezinsvervangend zou zijn. Dat betekende een kleinschalige woonvorm met huiselijke sfeer, midden in de samenleving en waar je als bewoner bij naam en als persoon gekend wordt.

Midden in het dorp stond Hotel de Zwaan, een geschikte locatie en gebouw voor de huisvesting van mensen met een beperking oordeelden de oprichters van GVT de Zwaan. De kok en het interieur van het Hotel werd mee overgenomen. In een sfeer van vergane glorie met servet op de arm ontving hij bewoners en personeel alsof ze gasten waren en hij maître d ’Hotel.

In die sfeer begon ik. Ik had voordien als begeleidster gewerkt in Rotterdam en zag hier een wereld van verschil. Ik zag vele uitdagingen op mijn pad.

GVT de Zwaan was in opzet bedoeld voor iedereen die niet zelfstandig kon wonen. Dat betekende dat er een diversiteit van bewoners was opgenomen: verstandelijk beperkt, psychiatrie, verslaafden… Geen succes. De eerste uitdaging was de keuze maken voor een bepaalde doelgroep. In de context van onderbezetting met als gevolg een dreiging te moeten sluiten, wist ik collega’s en bestuur te overtuigen om een bepaalde doelgroep te kiezen. De keuze werd een voorziening voor mensen met een verstandelijke beperking.

De tweede uitdaging had te maken met het dorp. Het dorp reageerde in de beginperiode niet erg enthousiast over de komst van een tehuis midden in het dorp. Met investeren in het dorp en deel te nemen aan activiteiten is de weerstand totaal verdwenen. Dit werd overduidelijk bij de nieuwbouw. Bij de oriëntatie voor nieuwbouw werd ons gevraagd om vooral in Schoondijke te blijven want we hoorden bij het dorp. Bij de gemeente is geen bezwaar op de bouwplannen binnengekomen. Volgens de eigenaar, Woongoed Zeeuws Vlaanderen, was dit uniek en getuigde dat van acceptatie van en waardering voor de Okkernoot.

Een missie en een visie maken en die implementeren was de derde opdracht die er lag. Kiezen voor een kleinschalige zelfstandige woonvorm voor mensen met een verstandelijke beperking, waar de zorg aan bewoners in alle besluiten en handelen centraal staat en waar begeleid werd vanuit de visie ‘zo gewoon mogelijk en speciaal waar nodig’. Met meerjarenbeleidsplannen en met alles kwantificeerbaar willen maken, het cijferfetisjisme, heb ik niet zo veel. Gebruik je gezonde verstand, luister naar de wensen van de bewoner en zijn familie, groei organisch mee met de ontwikkelingen van de samenleving, dan kun je goed aansluiten bij de behoeftes van de huidige bewoner en toekomstige cliënt. Laat je vooral niet gek laten maken door innovatieve luchtbellen.

Wat ik erg belangrijk vind is onze visie: respect en liefde voor de bewoner vormen het hart van de organisatie!

De missie, visie en onze houding hebben bewezen degelijke fundamenten voor een gezonde organisatie en een veilig thuis te zijn. Daar kunnen we nog best 40 jaar of langer mee door.

Dus mijn beleidsadviezen voor de komende 40 jaar zijn:

• Blijf kleinschalig en zelfstandig;
• Centraal in de zorg staat de behoefte van de bewoner en maak daar de organisatie omheen, koop slim in en zorg dat het goed wonen en werken is bij de Okkernoot.
• Laat je niet gek maken, gebruik je gezonde verstand.

Ans van Rooijen
Raad van Bestuur